На працягу чатырох дзён лагера пад кіраўніцтвам ксяндза Паўла Шчарбіцкага SDB, клерыка Юрыя Пашкаўца SDB, сястры Валянціны Кот FMA, аніматараў і памочнікаў араторыя дзеці знаёміліся з учынкамі міласэрнасці для цела і душы праз канферэнцыі, дынамікі ў выглядзе гульняў, працы па групах у сваіх камандах і “фішку” лагера.
“Фішкай” з’яўляліся абавязкі на працягу дня, звязаныя з учынкамі міласэрнасці, а менавіта: група міратворцаў – тыя, хто адказваў за агульны добры і вясёлы настрой у лагеры, дапамагалі прымірыцца тым, хто пасварыўся; група прыбіральнікаў – тыя, якія сачылі за чысцінёй падчас ужывання ежы, а пасля мылі посуд і наводзілі чысціню; духоўная група – тыя, якія адказвалі за правядзення малітваў на працягу дня; група кухараў – тыя, якія дапамагалі ў прыгатаванні ежы адказным аніматарам; гаспадарчыя групы, якія сачылі, каб заўсёды ў лагеры былі вада і дровы.
Адметнай рысай было тое, што ўпершыню лагер адбываўся па за межамі Араторыя, горада і “цывілізацыі”. Дзеці і арганізатары жылі ў доміках і палатках, гатавалі ежу на вогнішчы, Святая Імша адбывалася пад адкрытым небам, маліліся на ружанцы падчас прагулкі каля ракі Вілія.
Кожны дзень завяршаўся вясёлым вечарам і па салезіянскай традыцыі слоўкам на дабранач.
У апошні дзень лагера адбылася сустрэча падзякі, дзе кожны з удзельнікаў і арганізатараў мог выказаць свае ўражанні і пажаданні.
Спадзяёмся, што за гэты, хоць і невялікі час, пасеянае зерне прынясе свае плады ў жыцці ўдзельнікаў лагера.